امروزه همه سازمان ها بر این باورند که مهمترین سرمایه و دارایی شان نیروی انسانی می باشد. نیروی انسانی است که به عنوان عامل مهم تحول در سازمان مطرح می باشد. با عنایت به این امر برنامه ریزی برای چنین منابع ارزشمند و گرانبها امری ضروری و اجتناب ناپذیر به نظر می رسد. یکی از این سازمانها حوزه های علمیه است که کارشان تربیت عالمان دینی هستند و نیاز به برنامه ریزی مناسب نیروی انسانی دارند. در مقایسه بین عرضه و تقاضای نیروی انسانی در شرایطی که عرضه بیشتر از تقاضا یا کمتر از تقاضا باشد، راهکارهای در علوم مدیریت منابع انسانی ذکر شده است که حوزه های علمیه هم به عنوان یک سازمان می توانند از این راهکارها استفاده کنند. این پژوهش از حیث هدف توسعه ای – کاربردی است که برای تأمین، حفظ و کاهش نیروی انسانی در حوزه های علمیه انجام شده است. و از حیث روش، توصیفی- تحلیلی است، روش گردآوری اطلاعات کتابخانه ای می باشد. یافته های تحقیق نشان داد که در صورت کمبود عرضه نیروی انسانی نسبت به تقاضا، نیروی انسانی مورد نیاز حوزه های علمیه از منابع داخلی و خارجی سازمان تأمین می شود. و در صورتی که عرضه بیش از تقاضا باشد از استراتژی های کاهش نیروی انسانی در سایر سازمان ها مثل بازنشستگی زودرس، خاتمه خدمت، اخراج و... استفاده می شود. و اسلام نیز در رابطه با گزینش و استخدام توصیههای خاصی دارد که باید به آنها توجه شود.