حیاتی ترین سرمایه هرسازمان نیروی انسانی آن است. در عصر حاضر توانمندیهای فکری، ذهنی و ظرفیتهای با الفعل و بالقوه آنان به عنوان مؤثر ترین مزیت رقابتی سازمانی شمرده میشود؛ بنا براین توانمندی نیروی انسانی مهم ترین سرمایه در دسترس و منبع اصلی امتیازات در رفتارهای رقابتی سازمانی به حساب میآید .از این رو در شرایط فعلی یکی ازمؤثر ترین راهای دستیابی به مزایای بیشتر نسبت به رقبای دیگر، کارآمدتر کردن کار کنان سازمانها است. پژوهش حاضر از حیث هدف بنیادی، دارای ماهیت توصیفی است و با شیوه جمع اطلاعات کتابخانهای انجام شده است. یافتهها نشان میدهد توانمند سازی منابع انسانی علی رغم اهیمت که در دنیایی معاصر دارد، دارای نظریات مختلف والبته قابل نقد است و یک نسخه فراگیر و جهان شمولی برای آن قابل تصور نیست. ضمن اینکه توانمند سازی نیروی انسانی در سازمان همواره با مقاومتها و چالشهای همرا بوده است. در نهایت به این نتیجه دست یافته است که توانمند سازی منابع انسانی مطابق تجویزات دانش کلاسیک مدیریت و حتی برخی نظریات جدیدی که به انسان نگاه متفاوت تری دارد، مادام که سود محوری حاکم باشد امکان ندارد و تنها درصورت ترکیب منافع مادی و توجه ویژه به روحیات و معنویات قابل حصول است.